مدرسه علمیه حضرت آمنه قم

لبنان که مدت های طولانی شاهد خلا در ریاست جمهوری و شبه تعطیلی دولت بود، سرانجام موفق شد از سد اختلافات داخلی عبور کند و پس از انتخاب رییس جمهوری جدید، اینک دولت جدید نیز در این کشور شکل گرفته است.
پس از آن که آخرین مرحله بررسی تشکیل دولت جدید لبنان در کاخ ریاست جمهوری با حضور ژنرال «میشل عون» رئیس جمهوری، «نبیه بری» رئیس پارلمان و «سعد حریری» نخست وزیر جدید این کشور برگزار شد، سعد حریری با شرکت در کنفرانسی خبری، نخستین بیانیه تشکیل دولت جدید لبنان را قرائت کرد. حریری پس از اعلام تشکیل کابینه جدید لبنان آن را دولت وفاق و آشتی ملی توصیف کرد و تاکید کرد که این دولت نسبت به حل بحران های جاری اهتمام دارد.
ژنرال عون در آبان ماه گذشته با کسب ۸۳ رای از میان ۱۲۷ رای نمایندگان پارلمان به عنوان سیزدهمین رئیس جمهوری لبنان انتخاب شد و بعد از ادای سوگند بلافاصله کار خود را با رایزنی با نمایندگان و فراکسیون های پارلمانی برای انتخاب نخست وزیر و تشکیل دولت جدید آغاز کرد.
عون پس از دو روز رایزنی، سعد حریری رئیس حزب جریان المستقبل را به عنوان نخست وزیر معرفی و مامور تشکیل دولت جدید لبنان کرد. البته پیش از انتخاب عون، توافقاتی با جریان المستقبل و حریری صورت گرفته و وعده نخست وزیری به او داده شده بود. نهایتا دولت حریری با کسب ۸۷ رای موافق، ۴ رای مخالف و یک رای ممتنع از پارلمان لبنان رای اعتماد گرفت.
رایزنی های حریری با گروه ها و شخصیت های سیاسی و فراکسیون های پارلمانی سرانجام به ثمر نشست و دولت جدید لبنان تشکیل شد. این برای دومین بار است که سعد حریری نخست وزیر لبنان می شود. در این مدت دولت لبنان با نخست وزیری تمام سلام، عهده دار اداره امور جاری کشور بود.
عمر دولت جدید لبنان تا تشکیل پارلمان جدید حدود شش ماه است و علاوه بر ساماندهی امور کشور به ویژه در خدمات رسانی آب و برق و زباله، دو ماموریت مهم پیگیری تصویب قانون جدید انتخابات و برگزاری انتخابات پارلمانی در ماه مه ۲۰۱۷ و تصویب بودجه سالانه لبنان را برعهده دارد.
دولت حریری باید از عهده ماموریت اصلی یعنی قانون انتخابات برآید، وگرنه بار دیگر لبنان همانند گذشته دچار انسداد و خلاء سیاسی خواهد شد. با توجه به فضای سیاسی لبنان و کشمکش هایی که میان گروه های سیاسی این کشور وجود دارد، این کار برای دولت جدید لبنان بسیار دشوار است. این در حالی است که مشکلات دیگری همچون حضور حدود نیم میلیون آواره سوری در خاک لبنان، چالش هایی را فراروی دولت جدید نهاده است.
کابینه حریری از ۳۰ وزیر تشکیل شده است. جبران باسیل در سمت وزیر امور خارجه و نهاد مشنوق در منصب وزیر کشور ابقا شده و یعقوب صراف، وزیر دفاع و و جمال جراح، وزیر ارتباطات هستند. دولت جدید لبنان تعدادی وزارتخانه های تازه تاسیس هم دارد که وزارت امور آوارگان و امور مبارزه با فساد، امور ریاست جمهوری، امور زنان و حقوق بشر از جمله آن هاست.
در دولت جدید لبنان گروه ۸ مارس و حزب جریان آزاد ملی ۱۷ کرسی وزارتی و گروه ۱۴ مارس و متحدانش ۱۳ کرسی وزارتی را به دست آورده اند. وزارت صنعت و معدن و وزارت ورزش و نوجوانان به نمایندگان حزب ‌الله یعنی حسین الحاج حسن و محمد فنیش سپرده شده و وزارت ارتباطات و وزارت کشور به حزب المستقبل به ریاست الحریری رسیده است. سایر وزارت خانه‌ ها بین احزاب دیگر توزیع شده است.
به طور طبیعی کابینه حریری یک کابینه غیرمنسجم و نامتجانس است، لذا یکی از چالش های دولت جدید دشواری در دستیابی به وفاق و یکپارچگی در اداره امور و تصویب لوایح دولت خواهد بود. با این حال نقشه سیاسی لبنان از دیرباز به گونه ای شکل گرفته که توافقات و یا معاملات آشکار و پنهان میان احزاب و جریانات مختلف، امور این کشور را به پیش می برد. این معادله در اصطلاح لبنانی ها محاصصه (سهمیه بندی) نامیده می شود.

از یک منظر، ترکیب دولت جدید لبنان نشانی از ناکامی سیاسی سعد حریری و حامیان منطقه ای او قلمداد می شود، به ویژه این که رقبای سیاسی او وزارت خانه های کلیدی را به ویژه در وزارتخانه‌ های دفاع، دادگستری و حمل ونقل در اختیار دارند و هر سه وزیر از مخالفان جدی دادگاه بین ‌المللی رسیدگی ‌کننده به پرونده ترور رفیق حریری، نخست‌ وزیر اسبق لبنان، هستند. این مخالفت ها موجب می شود تا سعد حریری نتواند به آسانی پیگیر پرونده پدرش در دادگاه لاهه باشد.
در واقع حزب ‌الله و جنبش امل در توزیع کرسی‌های وزارتی پیروز معرکه شده اند، زیرا رای آن ها در خصوص تشکیل دولت با ۳۰ وزیر به کرسی نشست و وزیران کلیدی و اساسی با سیاست ‌ها و رویکردهای آن ها در داخل و خارج لبنان همسو هستند.
شاید به همین دلیل است که برخی از رسانه های لبنانی با اشاره به نقش حزب الله و تاثیرگذاری حوادث سوریه بر لبنان از دولت جدید به عنوان «دولت حلب» یاد کرده اند. حریری و همفکرانش در جریان ۱۴ مارس، با حضور حزب الله در سوریه و کمک به نظام بشار اسد به شدت مخالف بودند، اما اکنون تسلیم اقتدار و هوشمندی حزب الله شده اند. در همین حال میشل عون، رئیس جمهور لبنان که در روزهای قبل به عربستان سفر کرد، از ورود حزب الله به سوریه حمایت کرد و در گفتگو با یک رسانه سعودی تاکید کرد که ورود حزب‌الله به سوریه بعد از رخ دادن درگیری در مرزهای لبنان، کاری دقیق بود.
از طرف دیگر سعد حریری در حالی نخست وزیر شد که شرایط منطقه ای به هیچ وجه به نفع او نیست و برای مثال دستگاه قضایی عربستان سعودی در یک پرونده ساخت و ساز، برای سعد حریری پرونده مالی باز کرده است. این وضعیت قطعا به کاهش حمایت سعودی ها از حریری منجر شده و در نتیجه از دامنه نفوذ عربستان در لبنان خواهد کاست.
به این ترتیب همان گونه که جریان مقاومت در انتخاب رییس جمهوری همسو با خود موفق بود، اینک در تشکیل دولت جدید هم دست برتر را دارد. مقاومت در لبنان با محوریت حزب الله نه تنها در عرصه مقابله با تهدیدات خارجی تجارب ارزشمندی اندوخته و از توانمندی های بالایی برخوردار است، بلکه در صحنه سیاسی داخل هم درایت و هوشمندی وافری از خود نشان داده و در مقاطع مهم و حساس، موجب حفظ وحدت ملی و وفاق داخلی در لبنان شده است./

منبع: سایت بصیرت

در حالی که قطعنامه شورای امنیت مبنی بر جلوگیری از شهرک سازی صهیونیست ها با عدم وتوی آمریکا، تصویب شد و صهیونیست ها را در تنگا قرار داد، در روزهای قبل نیز محاکمه نتانیاهو مطرح شد و وی به اتهام فساد مالی محاکمه گردید، هرچند تحت شرایط سانسور شدید رسانه ای، اخبار زیادی از آن منتشر نشد. به هر حال این شرایط گویای وضعیت سختی برای صهیونیست هاست، اما آیا آنان در این شرایط سخت، دست به اقدامات غافیلگیر کننده ای مثل حملات کور به غزه نخواهند زد؟
برای بررسی این موضوع، خبرنگار گروه بین الملل بصیرت گفتگویی را با سیدجعفر رضوی کارشناس مسائل اسرائیل و فلسطین در موسسه ندا، انجام داده است که در ذیل می آید:

بصیرت: محاکمه نتانیاهو چه تاثیری در تضعیف رژیم صهیونیستی و افزایش مشکلات این رژیم در منطقه خواهد داشت؟
رضوی: محاکمه نتانیاهو می تواند در ائتلاف کابینه اش مشکل به وجود آورد و ائتلاف کابینه نتانیاهو از هم خواهد پاشید و منجر به برگزاری انتخابات زودرس خواهد شد. در حال حاضر برخی پیشنهاد داده اند اسحاق هرتسوگ، رئیس حزب پایگاه صهیونیسم، برای تشکیل دولت جایگزین آماده شود، ولی خود نتانیاهو در مقابل این موضوع گفته است که قدرت فقط باید از صندوق های رای به دست آید. معنای این کلمات، وجود اختلافات شدید بین صهیونیست ها است که طبیعتا آنها را مشغول مسائل داخلی خواهد کرد.

بصیرت: بعد از آن که قطعنامه شورای امنیت درباره عدم اجازه به شهرک سازی رژیم صهیونیستی تصویب شود و آمریکا هم مانع آن نشد، وضعیت رژیم صهیونیستی را چگونه ارزیابی می کنید؟
رضوی: به رغم آن که آمریکا قطعنامه شورای امنیت را وتو نکرد، اما کنگره در تلاش است آن را تغییر دهد. نتانیاهو از کنگره تشکر کرد و این به معنای اختلاف بین کنگره و اوباما از یک سو و نتانیاهو و اوباما از طرف دیگر است. به نظر می رسد بخش اصلی این مشکلات پس از انتخابات آمریکا رقم خورده است. کنگره آمریکا حامی دیدگاه نتانیاهو است. اوباما تا حدی مخالف دیدگاه نتانیاهو است و تلاش می کند در روزهای آخر دولت خود در کنفرانس پاریس، مذاکرات سازش را به راه اندازد، اما ترامپ ظاهرا با این دیدگاه مخالف است. حال نقطه اتصال و حلقه وصل این حلقه های جدا، لابی صهیونیستی در آمریکا است. به نظر می رسد لابی صهیونیستی و آژانس یهود که رئیس آن یکی از اقامه کنندگان دعوا علیه نتانیاهو هستند، بیشتر با دیدگاه اوباما موافق است، لذا با روی کار آمدن ترامپ، چون رئیس آژانس یهود حریف ترامپ نشده است، تلاش می کند نتانیاهو را سرنگون کند و جناح مخالف وی روی کار آید تا سیاست های دوره اوباما را پیاده کند. به نظر می رسد این دیدگاه تقویت شده است که اگر نتانیاهو با ترامپ همراه شوند دست به اقدامات غیرقابل پیش بینی خواهند زد که این امر موجب توقف نقشه های میدانی و زیرپوستی آمریکایی ها و صهیونیست ها در منطقه خواهد شد. لذا باید گفت سرنگونی نتانیاهو در این برهه، تنها مشکلات مقطعی برای رژیم صهیونیستی ایجاد خواهد کرد و در ادامه موجب تقویت طرح ها و منافع صهیونیست ها خواهد شد؛ طرح هایی که با سیاست های آژانس یهود مطابقت خواهد داشت.

بصیرت: به نظر شما صهیونیست ها در برابر این طور مشکلات دست به اقدامی غافلگیر کننده علیه غزه نخواهند زد، چرا که آن ها در زمان هایی از این اقدامات جهت سرپوش گذاشتن بر مشکلات داخلی خود سوء استفاده کرده اند.
رضوی: در ابتدا باید نگاهی به سطور بالا بیندازیم. بر اساس تحلیل های فوق، دلیل به دام انداختن نتانیاهو و تلاش برای سرنگونی وی، پرهیز از ماجراجویی وی در شرایط کنونی منطقه است، زیرا صهیونیست ها و آمریکایی ها در این شرایط بهتر به منافع خود دست می یابند، لذا بعید است رژیم صهیونیستی اقدامی علیه غزه انجام دهد، زیرا اقدام بزرگ علیه غزه می تواند بحران های منطقه را به سمت صهیونیست ها منتقل کند و بسیاری از اختلافات منطقه به کنار رود، لذا به نظر می رسد احتمال اقدام جنگی علیه غزه در شرایط کنونی بسیار ضعیف باشد. اما در یک حالت دیگر این امکان وجود دارد که نتانیاهو برای فرار از سرنگونی به این اقدام دست بزند، اما اقدامات رژیم صهیونیستی نشان می دهد در چنین شرایطی محافل داخلی اجازه همکاری ارتش صهیونیستی را با نتانیاهو نخواهند داد. نکته آخر این که تمام این اقدامات می تواند سناریویی برای انجام یک اقدام غافلگیرانه باشد. اگر تحقیقات علیه نتانیاهو بی نتیجه پیش برود، می توان انتظار داشت اقدامی در جبهه ای دیگر رخ دهد. مثل ترور مهندس محمد الزواری، از اعضای گردان‌های «القسام»، که توسط صهیونیست ها در زمانی که حلب آزاد می شد، صورت گرفت تا آزادی حلب را در حاشیه قرار دهند. این گزینه گرچه ضعیف تر از گزینه نخست است، اما پیشینه نتانیاهو و رژیم صهیونیستی چنین تجربیاتی را نیز در پرونده خود دارد لذا نباید آن را کاملا منتفی دانست./

با تشکر از جناب آقای رضوی که وقت خود را در اختیار پایگاه بصیرت قرار دادند.
مصاحبه از: وحید قاسمی

منبع: سایت بصیرت

بر اساس دو طرح که اواخر روز چهارشنبه هفته گذشته برای دومین بار در کنگره آمریکا مطرح شد، قانون‌گذاران آمریکایی به دنبال تروریستی خواندن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و گروه اخوان‌المسلمین هستند.
«تد کروز»، سناتور جمهوری‌خواه ایالت تگزاس این دو طرح را در سنا مطرح کرد. «مایکل مک‌کال»، عضو جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان از ایالت تگزاس و «ماریو دیازبالارت»، عضو جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان از ایالت فلوریدا نیز این دو طرح را در مجلس نمایندگان مطرح کردند. این دو طرح در صورت تصویب در سنا و مجلس نمایندگان و دریافت امضای رئیس‌جمهور، از وزارت خارجه آمریکا خواهد خواست هم سپاه پاسداران و هم اخوان‌المسلمین را دو نهاد خارجی قلمداد کند که، به ادعای اعضای کنگره، به دنبال اشاعه یک «ایدئولوژی خشن اسلامی» هستند و مأموریت‌شان نیز «نابودی غرب» است. طبق این طرح در صورت قرار گرفتن نام این دو نهاد در لیست «سازمان های تروریستی»، آمریکا باید اقداماتی را برای قطع دسترسی‌شان به منابع مالی در دستور کار قرار دهد.

مک‌کال با مطرح کردن اظهاراتی بی‌اساس و مضحک در خصوص سپاه پاسداران، مدعی شد: «اگر یک سازمان خارجی شبیه به گروهی تروریستی باشد، شبیه یک گروه تروریستی فعالیت کند و از تروریسم حمایت کند، باید آنچه هست نامیده شود؛ یعنی یک سازمان تروریستی خارجی. … دولت اوباما تصمیم گرفته است چشمان خود را بر روی فعالیت‌های این سازمان ببندد؛ آن هم برای حفظ یک توافق هسته‌ای ناقص که به گفته مقامات ارشد ایران، رفتار آن کشور را تغییر نخواهد داد.»

اهداف کنگره از این طرح
نظم موجود در منطقه در حال پوست اندازی و گذار است و بنابراین کشورها برای افزایش تاثیرگذاری در نظم جدید به دنبال به دست آوردن جایگاه بهتری در منطقه هستند. در این میان رقابت ایران با آمریکا بسیار محسوس است، چرا که آمریکا در چند سال اخیر در پرونده های مهم منطقه ای در برابر ایران عقب نشینی کرده و همین مسئله باعث نوعی نگرانی در بین مقامات آمریکایی شده است. تقابل سپاه پاسداران با نفوذ و حضور آمریکا در منطقه در دو سال اخیر بسیار محسوس تر از قبل شده است. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال های اخیر موفق شده است علاوه بر بُعد سخت افزاری در بُعد نرم افزاری نیز پیشرفت های قابل توجهی را به نمایش گذارد. کمک مستشاری نیروهای سپاه پاسدارن به نظامیان عراق و سوریه در جهت از بین بردن تروریسم تکفیری و درو اقع ابزار جنگ نیابتی آمریکا، باعث شده است که سپاه در بین کشورها و ملت های منطقه به عنوان یک نیروی ضد تروریسم خود را بیش از پیش به اثبات برساند. این مسئله باعث شده است تا قدرت و وجهه نیروهای آمریکایی که همواره با شعار مبارزه با تروریسم به دنبال تحقق اهداف خود هستند، بیش از پیش خدشه دار شود.
آمریکا با تشکیل ائتلاف به اصطلاح ضد تروریسم به دنبال آن بود تا تروریست های داعش که به نوعی دست پرورده غرب و ارتجاع عرب است را نابود کند. این کشور با تبلیغات وسیع به صورت پراکنده حملاتی را علیه داعش انجام داد، اما مقامات عراقی بارها اعلام کردند که نیروهای ائتلاف آمریکایی نه تنها کمکی به مبارزه علیه داعش نکرده اند، بلکه بارها به این تروریست ها یاری رسانده و حتی نیروهای بسیج مردمی عراق توسط جنگنده های ائتلاف مورد هدف قرار گرفته اند.

این در حالی است که کمک های مستشاری ایران به نیروهای نظامی عراق و بسیج مردمی این کشور، سبب شکست تروریست ها در فلوجه، شرق موصل، تکریت و دیگر شهرها شود. این مسئله به نوعی زورآزمایی نیروهای نظامی آمریکا و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که آمریکایی ها بازنده شدند. از سوی دیگر آمریکا در طول چندین دهه به صورت فعال مایشاء در آب های خلیج فارس حضور داشته است و شیوخ خلیج فارس نیز نه توانسته اند و نه اجازه داشته اند که علیه حضور آمریکا اقدامی انجام دهند، اما با پیشرفت نیروی دریایی سپاه، خلیج فارس دیگر زمین اختصاصی آمریکایی نیست و حضور قایق های تندرو سپاه باعث شده تا آمریکایی ها به این نتیجه برسند که نمی توانند همانند قبل در این منطقه ناوها و قایق های جاسوسی و شناسایی خود را به حرکت درآورند. اوج این مسئله نیز دستگیری ملوانان انگلیسی و آمریکایی از سوی سپاه پاسداران بود که در جهان به عنوان یک رویارویی جدی و اقتدار آمیز برای ایران نشان داده شد.
در مقابل، آمریکایی ها پروژه ایران هراسی و سپاه هراسی را در سال های اخیر تشدید کردند. این پروژه در هالیوود به صورت گسترده پوشش داده شده است. در عرصه عملی نیز شبکه های مختلف رسانه ای وظیفه دارند که آن را پوشش دهند. یکی از محورهای این پروژه تهدید آمیز نشان دادن قدرت سپاه در منطقه است. آمریکایی‌ها که از هر اقدامی برای پیشبرد پروژه ایران‌هراسی و سپاه هراسی استفاده می‌کنند با فرار رو به جلو تلاش کرده تا حضور قایق‌های تندروی ایرانی را باعث تنش در آب‌های خلیج فارس جلوه دهند.

در حالی که تامین امنیت جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس به عهده واحدهای دریایی سپاه و ارتش است؛ بنابراین نیروهای دریایی ایران قانونا موظف هستند بر تردد و اقدامات شناورهای بیگانه در منطقه نظارت داشته باشند. در واقع گسترش حوزه نفوذ و افزایش قدرت سپاه پاسداران باعث شده است تا آمریکا برای سدِ نفوذ سپاه در منطقه اقدام به برخوردی سلبی کند. این در حالی است که سپاه پاسداران یکی از نیروهای رسمی ایران است و طبق حقوق بین المل کشورهای دیگر نباید علیه نیروهای رسمی دیگر کشورها قانون وضع کنند. حتی در صورت وضع قانون، بر اساس قوانین داخلی آمریکا، ایالات متحده نمی تواند در آبهای آزاد مانع فعالیت سپاه پاسداران شود، چرا که با قوانین آبهای آزاد در تضاد خواهد بود.
بنابراین این اقدام کنگره آمریکا در عمل نمی تواند اجرا شود و تنها نوعی فشار از سوی کنگره بر ایران برای امتیاز گیری بیشتر در مورد برجام است. در واقع اثرات اجرایی این طرح مغایر با حقوق بین الملل است. به عنوان نمونه اگر آمریکا به استناد این طرح (اگر تبدیل به قانون شود)، اقدام به توقیف و تفتیش کشتی های متعلق به سپاه پاسداران کند صراحتاً حقوق بین الملل (حقوق دریاها و کشتیرانی در آبهای آزاد) را نقض کرده است.

نتیجه
کنگره آمریکا در حالی مدعی خشونت طلب بودن سپاه پاسداران است که نگاهی به تاریخ آمریکا نشان می دهد که ایالات متحده همواره درگیر تجاوز و نبرد با دیگر کشورها بوده است. آمریکا ۹۳ درصد از تاریخ خود را در جنگ گذارنده است. به عبارت دیگر ۲۲۲ سال از تاریخ ۲۴۰ ساله آمریکا در جنگ سپری شده است. هیچ رئیس جمهوری در طول تاریخ آمریکا نبوده است که کل دوره خود را در صلح گذرانده باشد و به بیان دیگر تمام روسای جمهور این کشور، رئیس جمهور جنگ بوه اند نه رئیس جمهور صلح.
حال در این شرایط، کنگره آمریکا، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران را که در منطقه به عنوان نیرویی ضد تروریستی شناخته می شود، به عنوان تروریست اعلام کرده است و این طنز بزرگی است. تمام این اقدامات آمریکا علیه ایران را می توان در قالب سیاست “سدِ نفوذ” در منطقه ارزیابی کرد. در واقع آمریکا نگران آن است که سپاه پاسداران به عنوان یک الگو در کشورهای منطقه عملیاتی شود، همان گونه که در عراق در قالب حشد الشعبی عملیاتی شده است و در سوریه نیز گروه هایی با الگو برداری از نیروی بسیج سپاه پاسداران، تشکیل شده است. اما هر چند این اقدام کنگره تاثیر اجرایی چندانی بر فعالیت های سپاه نخواهد داشت، چرا که اصولا سپاه با آمریکا و کشورهای حامی این کشور روابطی ندارد که واشنگتن به دنبال محدود کردن آن باشد، اما در عین حال این جسارت آمریکا می تواند زنگ خطری برای ایران باشد. چرا که با آمدن دونالد ترامپ و کابینه تندروی وی این قبیل اقدامات می تواند به یک رویه تبدیل شود. بنابراین دولت دکتر روحانی قبل از عملیاتی شدن این مسئله باید با استفاده از ابزارهایی که در اختیار دارد، مخالفت علنی خود را با طرح کنگره آمریکا اعلام کند.

همچنین وزارت خارجه ایران می تواند با طرح این مسئله در نهادهای حقوقی بین المللی تبعات این اقدام کنگره را برای کشورهای دیگر روشن کند، چرا که سپاه پاسداران را شاید بتوان تنها نیروی رسمی در منطقه دانست که به صورت همه جانبه پرچمدار مبارزه با تروریسم است و از ثبات و امنیت منطقه حمایت می کند. اقدام کنگره آمریکا در تلاش برای تروریستی خواندن سپاه پاسداران، خود بزرگترین گواه و شاهد بر حمایت آمریکا از تروریست ها است، چرا که عربستان، قطر و ترکیه در حالی که در ۵ سال گذشته بیشترین کمک ها را به داعش کرده اند و حتی به اعتراف شاهزده ولید بن طلال، این گروه تروریستی در ریاض تشکیل شد، اما از جانب آمریکا هیچ فشاری بر این کشورها وارد نشده است./

یادداشت: فرارسیدن ۲۸ دی که نخستین سالروز اجرای برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) است، موجب شد تا رئیس‌جمهور در جمع خبرنگاران داخلی و خارجی به همراه ظریف، قاضی‌زاده‌هاشمی، نهاوندیان، نوبخت، واعظی، طیب‌نیا، ابوطالبی، عراقچی و تخت‌روانچی حاضر شده و به پرسش‌های مطرح پاسخ گوید. در این نشست آقای روحانی از منتقدان برجام خواست که اگر دستاوردهای مثبت آن را در عرصه‌های مختلف اقتصادی نمی‌بینند، عینک بزنند! همچنین خطاب به «منتقدان خرید هواپیمای نو»، گفت: «بروند هواپیمای کهنه‌ سوار شوند.» وی همچنین مدعی شد: «بعضی‌ها شب که می‌خوابند منتظرند صبح برجام به هم بخورد. این خواب‌ها چه خاصیتی دارد؟!»
همین اظهارات تند آقای روحانی امروز به تیتر بیشتر روزنامه‌های همسو با دولت بدل شد است و باید منتظر بود تا در فضای رسانه‌ای و دنیای مجازی نیز، واکنش‌های تند افکار عمومی و منتقدان را شاهد باشیم. دیالکتیک بی‌ثمری که تنها دلها را از هم دور کرده و توان و انرژی جامعه را به هدر خواهد داد!
متأسفانه باید گفت، زبان تند و نیش‌دار رئیس‌جمهور در طول عمر دولت چهار ساله‌اش که اکنون ماه‌های پایانی خود را طی می‌کند، همواره یکی از نقاط ضعف ایشان به شمار می‌آید. وی برای منتقدان فضایی ایجاد نمی‌کند تا حرف‌های‌شان زده شود و در تعاملی مثبت بین منتقدان و دولت، امکان رفع بخشی از خطاها و مشکلات فراهم آید. جالب آن است که همزمان از تلاش برای تحقق حقوق شهروندی هم سخن می‌گوید. معلوم نیست در منشور تدوین شده، چرا جایی برای حقوق منتقدان دیده نشده است؟ وقتی خود ایشان به حقوق بخشی از جامعه پایبند نیست و با زبانی تمسخرآمیز و لحنی تحقیرآمیز به استقبال منتقدین می‌رود، دیگر چگونه میتوان انتظار داشت که این منشور در جامعه نهادینه و اجرایی شود؟! این شیوه برخورد با منتقدان و به خدمت گرفتن ادبیاتی تند، برخلاف تمام شعارهایی است که دولت یازدهم خود را پرچم‌دار آن می‌داند. اعتدال، ادعایی نیست که تنها بر زبان جاری شود؛ بلکه مشی است که در عمل باید شاهد جاری شدن آن باشیم.
اتخاذ چنین شیوه‌ای در طول سه سال گذشته نیز نه تنها نتیجه مثبتی برای دولت به همراه نداشته است، بلکه منتقدان را از جاده انتقاد منصفانه به بیراهه عناد و غرض‌ورزی و تخریب سوق خواهد داد.
منبع: سایت بصیرت

یادداشت: این روزها سوءاستفاده از عواطف و احساسات، ایجاد رعب و ترس، القای حس ناامنی، بزرگ‌نمایی فسادهای اقتصادی، امنیتی‌سازی فضا و هزار و یک موضوع دیگر با ابزار رسانه و بازی با خبرها و کلام‌ها با توجه به چتر گسترده رسانه‌ها و فضای مجازی به راحتی امکان‌پذیر و رایج شده است تا جایی که حتی رئیس دستگاه قضا در آخرین نشست مسئولان قضایی کشور اعلام می‌کند: «ما نباید به کسانی که گمان می‌کنند، با فشار رسانه‌ای می‌توانند منویات خود را اعمال کنند مجالی بدهیم. گاهی تصور می‌کنند که با فضاسازی گسترده و وسیع می‌توانند در روند رسیدگی‌های قضایی و یا اجرای حکم تأثیر بگذارند؛ در حالی که چنین اقداماتی نه وجهه قانونی دارد و نه در مسیر رسیدگی نیز تأثیری خواهد داشت.» اگرچه این گفته آیت‌الله آملی‌لاریجانی از عزم دستگاه قضا خبر می‌دهد که در خور تقدیر است؛ اما واقعیت آن است که نمی‌توان تأثیر منفی فضاسازی‌های مختلفی را که به ویژه در هفته‌های اخیر شبکه‌ها و کانال‌های خاص ایجاد کرده‌اند، انکار کرد و در فکر پادزهر این فضاسازی‌ها نبود!
کوتاه‌ترین و نزدیک‌ترین راه برای به دست آوردن چنین پادزهری، توجه ویژه به ابزار رسانه و تغییر سیاست‌های رسانه‌‌ای موجود است، اکنون دیگر نمی‌توان با همان سیاست‌هایی که در دهه‌های قبل بر فضای رسانه‌ای کشور حاکم بود، کار رسانه‌ای مؤثری انجام داد؛ امروز نیازمند رسانه‌های چابک، شفاف و صریحی هستیم که جنجال‌سازی‌ها و شبهه‌افکنی‌ها را رصد و تبیین کند؛ اتفاقی که خوشبختانه در برخی از شبکه‌های سیما، به ویژه شبکه افق نمونه‌هایی از آن به چشم می‌آید؛ مانند آنچه در برنامه «جهان آرا» درباره عملکرد شبکه «بی‌بی‌سی فارسی» در مواجهه با فوت آقای هاشمی‌رفسنجانی صورت پذیرفت؛ نمونه‌ امیدوارکننده‌ای که البته برای تبدیل شدن به گفتمان غالب رسانه ملی راهی طولانی در پیش دارد.
منبع: سایت بصیرت