مدرسه علمیه حضرت آمنه قم

◄ خانم «مارین لوپن» کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه در وعده‌های انتخاباتی خود آورده است در صورت پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه در جنگ‌هایی که به آن ارتباط ندارد، شرکت نکند. از دیگر وعده‌های لوپن اصلاح جامع ساختار اتحادیه اروپا و جایگزینی آن با یک سیستم همکاری بین‌ کشورها بدون داشتن پول مشترک و مرزهای باز است. وی نسبت به حضور ارتش فرانسه در افغانستان، لیبی و همچنین مشارکت در جنگ سوریه انتقادات فراوانی به دولت کشورش کرده است.
◄ واحد RFCC پالایشگاه شازند اراک به دلیل مشکل فنی که در شیر شماره ۵ رخ داده، از مدار خارج شده و در پی این حادثه تولید بنزین یورو ۴ نیز به میزان ۸ میلیون لیتر کاهش یافته است. همچنین، در پی این اتفاق واحد پروپیلن پالایشگاه از مدار خارج شده و عملاً پالایشگاه به تولید نفت کوره روی آورده است. گفته می‌شود، این مشکل تا یک هفته آینده برطرف خواهد شد.
◄ هادی قوامی، عضو کمیسیون تلفیق بودجه با اشاره به تصویب تخصیص ۵/۲ میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی برای چهار بخش، گفت: بر اساس مصوبه کمیسیون تلفیق ۳/۱ میلیارد دلار صرف هزینه‌های دفاعی می‌شود؛ همچنین ۱۰۰ میلیون دلار به صداوسیما در جهت خرید تجهیزات، ۳۰۰ میلیون دلار به وزارت جهاد کشاورزی برای تجهیز آبیاری روستایی و ۸۰۰ میلیون دلار به بخش‌های مختلف آموزشی تخصیص خواهد یافت.
◄ جان بولتون که حامی سرسخت سیاست‌های جنگ‌طلبانه دولت جرج بوش پسر بوده و همچنان هست، مدعی شده است، خلل و فرج‌های برجام، ایران را قادر می‌کند که ادعای پایبندی به مفاد توافق هسته‌ای و همچنین قطعنامه شورای امنیت را داشته باشد. وی همچنین تأکید کرده است: هر روزی که آمریکا اجازه می‌دهد بدون پاره کردن توافق(برجام) بگذرد، در واقع آن روز خطری برای آمریکا و دوستانش است.
◄ شبکه دوم تلویزیون رژیم صهیونیستی تصاویری از آریه درعی، وزیر امور داخلی این رژیم و رئیس حزب شاس پخش کرد که نشان می‌دهد او برای تظاهر به گریه کردن در مرگ عووادیا یوسف، رهبر معنوی این حزب از پیاز استفاده کرده است! این تصاویر ممکن است بر جایگاه آریه درعی در حزب مذهبی شاس که هم اکنون وی رهبری آن را برعهده دارد، تأثیر بگذارد.
◄ علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی کشور گفت: اگر اراده ‌کنیم می‌توانیم ۹۰ درصد هم غنی‌سازی انجام دهیم؛ ما این توانمندی را داریم.

منبع: سایت بصیرت

 به گزارش گروه فرهنگی بصیرت به نقل از خبرگزاری مهر، تضاد طبقاتی همیشه یکی از دلایل انقلاب در جهان بوده و اگر دلیل اصلی آن نباشد، حتماً جرقه‌ای بزرگ برای آتش زدن خشم سرکوب‌شده مردم بوده است؛ بنابراین قصر و عمارت شاهان همیشه یکی از مصداق‌های بارز تضاد طبقاتی در حکومت‌ها هستند. کاخ نیاوران یکی از همین‌هاست؛ کاخی که آخرین عمارت گاه خانواده پهلوی بود که به دستور محمدرضا در سال ۳۶ ساخت آن آغاز شد. این کاخ در ابتدا قرار بود محلی برای پذیرایی از مهمانان خارجی و مقامات عالی‌رتبه باشد؛ اما درنهایت به خانه اصلی این خانواده تبدیل می‌شود و به دلیل همین تغییر کاربری ساخت آن تا ده سال طول می‌کشد. این عمارت خوش آب‌وهوا از سال ۴۶ تا ۵۷ محل زندگی خانواده محمدرضا شاه بود محلی که شاید آخرین روزهای حضور خانواده سلطنت را به خودش دیده است. نمای این ساختمان ساده است و با معماری‌های هنری قاجار تفاوت زیادی دارد؛ اما در عین حال ضدگلوله، ضد توپ و ضد زلزله است. در یکی از روزهای سرد بهمن‌ماه سراغ این کاخ رفتیم. «زینب نصیری» راهنمای کاخ، کسی بود که از همان ابتدا با ما همراه شد و ما را در جریان ریزودرشت خانه سابق پهلوی‌ها قرارداد.

سرسرای کاخ؛ سالنی با سقف متحرک و سالن سینمای اختصاصی

در را که باز کنید، اول‌ از همه سقف و ستون‌های بلند ساختمان چشمتان را می‌گیرد و اگر سرتان را کمی بالاتر بگیرید، سقف متحرک آلومینیوم یا سان روف خانه را می‌بینید که باز و بسته می شود. برای همین می‌توان با باز کردنش روزها نور را به سطح خانه پاشید و شب‌ها هم ستاره‌ها را تماشا کرد و حتی می‌توان با روشن کردن نورافکن‌ها نور را به آسمان انداخت و از تماشای آن لذت برد. کاخ دو طبقه و یک نیم‌طبقه دارد. معمار ساختمان یک مهندس ایرانی به نام «محسن فروغی» است. همان کسی که طراح سعدیه شیراز است. دکوراسیون داخلی خانه هم کار یک تیم فرانسوی است. کمی که جلوتر بیایید و دو سه پله را رد کنید به سرسرای کاخ می‌رسید که دورتادور آن را فرش‌های راوند کرمان و مبل‌های فرانسوی پر کرده‌اند. در یکی از فرش‌ها تصاویر ۱۰۹ پادشاه ایرانی دورتادور آن نقش بسته و در ترنجش ۵۶ نفر از افراد مشهور دنیا مثل کنفوسیوس، حضرت سلیمان (ع)، حضرت موسی (ع) و … جا خوش کرده‌اند و به‌حق نامش «فرش مشاهیر» شده است. دست چپتان هم فرشی دیگر شبیه همین می‌بینید با این تفاوت که ۷۲ پادشاه افسانه‌ای شاهنامه درون آن دیده می‌شوند و برای همین نام این‌یکی هم می‌شود، «فرش سلاطین».

تالار آبی و میزبانی از کارتر!

در سمت چپ سرسرا تالار آبی برای مهمانی‌های ویژه وجود دارد که چون از پرده تا درودیوار آن آبی‌رنگ است، به این نام معروف شده است. فعلا در این تالار بسته است و بازدید از آن ممکن نیست. آخرین جشنی که در این تالار برگزار شد، به یک سال قبل از انقلاب برمی‌گردد؛ وقتی شاه، اول سال میلادی را جشن می‌گیرد و کارتر، رئیس‌جمهور آمریکا مهمان ویژه اوست. اندکی قبل از انقلاب دکوراسیون قدیم تالار عوض می‌شود و وسایل جدید از خارج از کشور سفارش داده می‌شوند؛ اما عمر این کاخ مجال تغییر دکوراسیون را به صاحبانش نمی‌دهد و وسایل جدید به گمرک ایران نمی رسند و به خاطر همین‌الان تالار آبی خالی است و هرازچندگاهی در آن نمایشگاه برگزار می‌شود!

 اگر راهرو را تا انتهای سالن ادامه دهید، به اتاق نشیمن می‌رسید. اتاقی با مبل‌های مشکی‌رنگ فرانسوی که چرم اصل هستند و ویترین‌هایی که با ظروف سفالی تمدن آمریکای جنوبی پر شده‌اند. پشت این اتاق هم سالن سینمای اختصاصی با جایگاه ویژه شاه و ولیعهد وجود دارد. دو طرف ورودی سینمای اختصاصی ظروف قرن ۱۸ میلادی وجود دارند. البته مقابل در سینما هم یک ظرف طلاکاری دیده می‌شود که هنگام رفتن به سالن سینما مواظب باشید که این هدیه نیکسون، رئیس‌جمهور آمریکا به زمین نیفتد و نشکند! از اتاق نشیمن که بیرون بیایید، دقیقاً سمت راست کاخ و نرسیده به اتاق غذاخوری می‌توانید ظروف چینی چک و فرانسه منقش به آرمیتاژ پهلوی را مشاهده کنید. در ضمن در میان این مشاهدات، حواستان به تابلوهای روی دیوار و گلدان‌های فرانسوی هم باشد.

اتاق نشیمن

اتاق غذاخوری و پذیرایی؛ ظروف نقره با روکش طلا

در همین راهرو اگر به سمت چپ بچرخید سالن غذاخوری ملوکانه را می‌بینید که با ظروف نقره با پوشش طلا و شمعدان‌های فرانسوی پر شده است. در ضمن تمام مبلمان و تخت و کلا وسایل چوبی خانه و البته پارچه‌کشی‌ها و پرده‌ها فرانسوی هستند؛ پس دیگر از تکرار آن پرهیز می‌کنیم! در گوشه اتاق غذاخوری سماور قاجاری عتیقه را می‌توانید ببینید. درست پشت این اتاق و سماور یک دالان و فضای کوچک وجود دارد که از یک‌طرف به زیرزمین و مطبخ و از طرفی دیگر به راه‌پله‌ها راه دارد. خدمه در همین فضا غذا را تزیین و آماده ورود و سرو می‌کنند. تقریباً تمام ظروف شاهنشاهی آب‌طلا هستند.

اتاق غذاخوری

از اتاق غذاخوری که بیرون بیایید، در طرف سمت راست با یکی از درهای اتاق پذیرایی مواجه می‌شوید. اتاقی بزرگ با پنجره‌های ضدگلوله و آفتابی که تا وسط‌های اتاق ردپایش دیده می‌شود. در این پذیرایی می‌توانید چند دست مبل و عکس محمدرضا و فرح را در دو طرف اتاق ببینید. درون ویترین‌ها هم وسایل تزیینی پر کرده‌اند که جزو کلکسیون فرح به شمار می‌آیند و البته به خاطر عتیقه بودنشان بیشتر آن را شبیه یک موزه کرده‌اند که در آن از مفرغ‌های لرستان تا تندیس‌های گِلی املشی دیده می‌شوند. در کنار آن‌ها نقاشی‌های لاکی یا همان گل و مرغ قاجاری هم به چشم می‌خورند.

اتاق پذیرایی

راه‌پله شاه از خدمه جداست!

برای رسیدن به طبقه دوم چند راه وجود دارد. اول‌ازهمه آسانسوری است که سال‌ها بی‌استفاده مانده است. دومین راه بالا رفتن از پله‌هاست. در چهار طرف کاخ راه‌پله وجود دارد که سه تا از آن‌ها مخصوص خدمه است و اما یکی که پله‌هایی با عرض بیشتر و ارتفاع کمتر دارد، تنها مختص شاه است که اصطلاحاً به آن‌ «شاه‌رو» گفته می‌شود. از راه‌پله‌ها که بالا بروید قبل از رسیدن به طبقه دوم با دو اتاق مواجه می‌شویم که یکی رختکن لباس نظامی و دیگری اتاق معاینات پزشکی اوست که در خفا پزشک او را معاینه می‌کرده و سعی در کنترل روند بیماری سرطان غدد لنفاوی‌اش را داشته است و اما طبقه دوم!

رختکن لباس نظامی محمدرضا پهلوی

در طبقه دوم یک راهروی چهارگوش را می‌بینیم که سمت چپش را اتاق بچه‌ها به خود اختصاص داده است. اول اتاق علیرضا را می‌بینیم که اتاق مطالعه و خواب و حمام و دست‌شویی و آشپزخانه جداگانه دارد. اتاق خواب و مطالعه او جداست و با یک راهرو به هم وصل می شوند. همه بچه‌ها در این کاخ حمام و آشپزخانه و ندیمه جداگانه داشته‌اند. هنوز برنامه درسی علیرضا روی دیوار اتاق مطالعه‌اش دست‌نخورده مانده و برچسب‌های میکی‌موسش به درودیوار حمام اختصاصی‌اش دیده می‌شود. علیرضا در دوران انقلاب حدود هشت سال داشته است. سرنوشت پسر کوچک پهلوی خیلی شیرین نبوده و در سال ۸۹ با یک گلوله و خودکشی به پایان می‌رسد.

اتاق مطالعه علیرضا

کمی آن‌طرف‌تر اتاق فرحناز دختر بزرگ فرح و محمدرضاست که او هم مانند برادرش حمام و رختکن اختصاصی و ندیمه مخصوص داشته است. بین اتاق این دو فرزند شاه اتاق ندیمان آن‌ها قرار دارد که به‌صورت شیفتی در این اتاق زندگی می‌کردند. اتاق فرحناز با عروسک‌های چوبی مجارستانی و مجسمه‌های اسپانیایی تزیین‌شده است. همه بچه‌ها در اتاق‌هایشان یک پیانوی اختصاصی داشته اند.

اتاق خواب فرحناز

اتاق‌های فرح

تقریباً تمام اتاق‌های کاخ تودرتو هستند به هم راه دارند و این قضیه درباره اتاق‌های شاه و فرح بیشتر صدق می‌کند. فرح پهلوی، یک اتاق آرایش دارد که با لوازم‌آرایش آمریکایی و لوسترهای کریستال چک و برنز پر شده است. این اتاق از طرف چپ به اتاق موزیک و ورزش او می‌رسد و از طرف راست به اتاق‌خواب مشترکش با محمدرضا راه پیدا می‌کند. فرح به‌غیراز این اتاق، یک اتاق رختکن در همین طبقه دارد که در آن هنوز تعدادی از لباس‌هایش که سوزن‌دوزی بلوچی هستند، دیده می‌شود. یک اتاق کار هم در نیم‌طبقه کاخ دارد که علاوه بر اتاق کارش، اتاق لیلا دختر کوچک او و ندیمه‌اش هم همان‌جاست. جالب است بدانید لیلا هم به سرنوشت برادرش علیرضا دچار شده و او هم پس از انقلاب در اثر افسردگی به زندگی خود پایان داده و خودکشی کرده است. در ورودی اتاق‌خواب فرح و محمدرضا می‌توان تابلوی بزرگی را دید که در آن فرح درحالی‌که یک تاج به دست دارد، نقاشی شده است. این اثر به کنایه می‌گوید که فرح اولین و البته آخرین شهبانوی ایرانی بوده که تاج‌گذاری کرده است! سالن‌ها در طبقه دوم با دو گوبلن بزرگ قرن ۱۸ میلادی تزیین شده‌اند و البته یک فرش بزرگ و عجیب در کف آن پهن شده که حاصل دست هنرمندان مشهدی است. این فرش آن‌قدر ریزبافت است که متخصصان می‌گویند گویا این فرش را کودکان بافته‌اند!

اتاق آرایش فرح

کاخ تابستانی خانواده پهلوی سعدآباد است

اتاق یا بهتر بگوییم اتاق‌های شاه در فاصله نزدیکی در کنار اتاق فرح قرار دارد. در گوشه سمت راست یک اتاق کار کوچک و سرویس بهداشتی قرار دارد و در کنار آن رختکن و اتاقی برای استراحت نیمروزی او قرار دارد. در این اتاق می‌توان نقاشی چهره‌ پدر و مادر محمدرضای پهلوی و البته تابلوی «دو زن» که هدیه «فروغی» به شاه در مراسم تاج‌گذاری است را دید. این اتاق هم با راهرویی که به اتاق مشترکش با فرح و دیگر اتاق‌های فرح راه دارد و تمام اتاق‌ها هم به بالکن‌هایی بزرگ راه دارند. این اطلاعات مربوط به قسمت‌های اصلی کاخ است و باید گفت کاخ ولیعهد جداست و او در کوشک احمدشاهی در همین باغ نیاوران استقرار داشته است. اتاق کار اصلی شاه هم در بیرون از این کاخ و در عمارت صاحبقرانیه قرار داشته و بالاخره زیرزمین هم محل کار و استقرار خدمه  و مطبخ بوده است. البته تمام سال‌هایی که خانواده پهلوی در این کاخ زندگی می‌کرده‌اند، نه ماه سال در اینجا بوده‌اند تا به مدرسه بچه‌ها نزدیک باشند و سه ماه تابستان را در کاخ سعدآباد اوقات می‌گذراندند.

اتاق استراحت نیمروزی شاه

کاخ نیاوران پر از مجسمه‌ها و تابلوها و تابلو فرش‌ها و وسایل قیمتی و قدیمی است که در این گزارش نمی توان به تمام ظرایف آن اشاره کرد و شاید بهتر باشد برای تماشای آن خودتان برای یک‌بار شده به آنجا بروید و از نزدیک آن را مشاهده کنید و البته از تمام تجملات کاخ  ۷۰۰ کیلو طلایی که فرح پهلوی با خود به خارج از کشور برده است را کم کنید!

زهرا شاهرضایی

خبرگزاری مهر

در طول تاریخ افراد زیادی در دوران سالمندی نبوغ خود را ظاهر ساخته اند، مثلا گوته اثر جاودانه خود را در 82 سالگی به اتمام رساند. سوفوکل نمایشنامه ادیپ شهریار را در هفتاد سالگی کامل کرد و مهاتما گاندی در اواخر هفتاد سالگی نهضت سیاسی جدیدی را به راه انداخت. اصطلاح پیر خردمند از همین جریانات شکل گرفته است….
مریم عطاریان- بخش خانواده ایرانی تبیان

سالمندی مرحله نهایی رشد برای بازنگری و روشن کردن و معنا بخشیدن به چگونگی گذران زندگی گذشته است. ادامه رشد فرد در این دوره وقتی میسر است که بتواند با واقع بینی و انعطاف پذیری خود را با تغییرات و فقدانها سازگار سازد و این سالهای عمر خود را با احساس ارزشمندی و موثر بودن بگذراند. آنچه از همه مهمتر است این است که فرد ماحصل و میوه زندگی خود در سالهای گذشته را در این دوره زندگی، خواه در وجود فرزندان، خواه در روابط انسانی با دیگران و یا در آثار تولیدی و خدمات فرهنگی، اجتماعی یا اقتصادی احساس کند و زندگی خود را معنا دار ببیند.

افرادی که احساس خوبی از زندگی دارند یا قادرند شایستگی های خود را نشان دهند و احساس قوی از خود داشته باشند، در دوره پیری نیز زندگی معنا دار تری دارند و به احساس کمال انسانی خود دست می یابند.

زندگی سعادتمندانه در سالمندی نیز مقدور است به شرط آنکه زندگی گذشته فرد ثمربخش بوده باشد و به آخرین مرحله حیات خویش با نگرشی مثبت نگاه کنند. در چنین صورتی بازنگری مکرر تجارب گذشته در غروب زندگی لذت بخش خواهد بود. در حالی که در برخی از نقاط دنیا در مورد سالمندی و دوران پیری نگرشی منفی وجود دارد، اما در پاره ای از جوامع دنیا از جمله کشور خودمان سالمند از مقام و منزلت خاصی برخوردار است. این نگرش در تصویری که در کتابهای آسمانی  از کهنسالان ارایه می کنند نیز دیده می شود.

عادت کنید که با کلیه اعضای خانواده اعم از والدین سالمند و فرزندان و همسرتان، زیاد صحبت کنید. در مورد همه چیز و همه شرایط صحبت کنید
نوع نگرشی که افراد جامعه به سالمندی دارند قطعا در سبک زندگی سالمندان نیز بسیار موثر است. این در حالی است که تغییرات اجتماعی و افزایش دانش عمومی، آگاهی مردم را از فرآیند پیری بیشتر کرده است.

این روزها دیدن یک فرد 75 ساله در پارکهای شهرمان، با لباسی ورزشی و در حال دویدن دیگر عجیب نیست  در حالی که شاید پنجاه سال پیش چنین کاری با تعجب مردم همراه بود. یا دیدن یک خانم مسن در نیمکت های دانشگاه شکلی غیر عادی داشت اما الان با چنین شرایطی مواجه نیستیم.

پس همه این شواهد نشان می دهد که نوع نگاه ما به این دوره از زندگی، نحوه تعامل مان با سالمندان، دخالت دادن آنها در نقشهای مختلف خانوادگی و اجتماعی، حفظ حرمتهای آنها در کلیه شئونات زندگی و .. بر دیدگاه سایر اعضای خانواده و در ادامه در میان افراد جامعه تاثیر بسزایی خواهد داشت.

با همه این ارزشهایی که در مورد دوران سالمندی مطرح شد، این دوران نیز می تواند با مشکلات یا حتی افتی در زمینه جسمانی،  شناختی و اجتماعی همراه باشد که مناسب با این تغییرات گاه شاهد خلق تنگ، بی حوصلگی و حتی گاه افسردگی در سالمندان خود هستیم که همه این موارد دست در دست هم داده و تعامل با سالمند را دشوار می کند.

حال آنکه اگر مراقبان در توجه و رسیدگی به والدین سالمندشان دقت کافی را به خرج داده و مهارت های مقابله ای لازم جهت مواجهه با مشکلات این سنین را داشته باشند قطعا الگویی خوب برای فرزندان خود بوده و  از این طریق دوران سالمندی و کهنسالی خود را نیز بیمه می کنند.

جو خانوادگی و ارزشها و تاثیر آن بر تربیت فرزندان
جو خانوادگی فضای ارتباط عمومی خانه را به وجود می آورد که توسط والدین پایه گذاری می شود. جو را می توان دامنه ای از گرمی تا سردی، همیاری تا رقابت، محبت آمیز تا تنفر آمیز، محترمانه یا اهانت آمیز،آرام بخش یا پرتنش و ..دانست. جو خانوادگی الگویی از روابط انسانی برای فرزندان است و به وسیله ارزش های خانوادگی پایه گذاری می شود. ارزش خانوادگی به هر چیزی که برای والدین مهم باشد، اطلاق می شود. توجه داشته باشید که اعضای خانواده مجبور نیستند بر سر موضوعی مورد اختلاف به توافق برسند بلکه این مهم است که هر یک از آنان به طریقی برای آن ارزش قایل شود.

علیرضا و پروانه هر دو کارمند، خانواده دوست و بسیار عاطفی بوده  و در حال بزرگ کردن بچه هایشان هستند. امین 11 ساله و آرش 15 سال دارد. والدین پروانه و علیرضا هر دو سالخورده و ناتوان شده اند و برای انجام امورات مختلف زندگی شان نیازمند کمک و حمایت اطرافیان هستند.

اگر فرزندان در جوی از احترام و همیاری پشتیبانی شوند، با احترام و همیاری به عنوان ارزشها همساز می شود و آن را در دیگر روابط شان به کار می برند
پروانه  و علیرضا هر دو برای اینکه بتوانند به امورات والدین خود رسیدگی کنند، دو روز در هفته را صرف والدین شان می کنند و از طرف دیگر خود را موظف کرده اند که در اواخر هر هفته یک شب را منزل والدین خود بمانند تا بتوانند توجه و رسیدگی بیشتر به آنها داشته باشند.

آنها هرگز دیگری را به خاطر توجه به والدینش شماتت نکرده و ارزش زیادی برای مراقبت از سالمندان قایل هستند.علیرضا و پروانه معتقدند نحوه رفتار آنها با والدین سالمندشان الگویی برای امین و آرش است و در نحوه سالمندی خود آنها نیز تاثیر گذار خواهد بود. از آنجا که توجه و رسیدگی به والدین سالمند برای علیرضا و پروانه مهم است، این رسیدگی برای آنها تبدیل به ارزش خانوادگی شده تا برای فرزندانشان هم درآینده مهم باشد.

نقش الگوها
بچه ها ، بزرگسالان مهم زندگی خود را الگو قرار می دهند. آنان به رفتار افراد بالغ بسیار توجه می کنند و از آن تقلید میکنند. ممکن است ما ارزشهای معینی را موعظه کنیم، ولی اگر اعمال ما با کلمات مان هم خوانی نداشته باشد، آنچه بچه های ما به آن توجه می کنند، رفتار ماست.

فرزندان از والدین و بزرگسالان دیگر می آموزند حفظ احترام  یعنی چه. وقتی پدر و مادر برای یکدیگر و  برای بزرگترهای فامیل و سالمندان ارزش و احترام قایل شوند فرزندانشان مساوات را می آموزند. از عوامل تاثیر گذار روش های پدر و مادری کردن، باورهای روشنی است که در فرزندان شکل می گیرد. چگونگی آموزش والدین به فرزندان الگویی از روابط پدر و مادر و فرزند را به آنها می آموزد. اگر فرزندان در جوی از احترام و همیاری پشتیبانی شوند، با احترام و همیاری به عنوان ارزشها همساز می شود و آن را در دیگر روابط شان به کار می برند.

فرزندان ارزشهای متعالی در زندگی شان را با مشاهده کردن اعمال و رفتار والدین یاد می گیرند. بنابراین سعی کنید الگوی کامل و مناسبی از انجام ارزشهای مورد نظرتان باشید تا فرزند شما با دیدن این ارزشها در وجود شما، به طرف آنها راغب شود. 

در حقیقت والدین اولین معلم فرزندان هستند. والدین هستند که می توانند نقش الگوی مثبت و منفی را برای فرزندان خود ایفا کرده و ارزشها را در زندگی فرزندان خود درونی کنند. وقتی فرزند شما همواره شاهد و ناظراحترام، توجه و محبت بی دریغ شما به والدینتان باشد و وقتی مشاهده می کند  که بین رفتار و گفتار شما در زمینه های انسان دوستانه فاصله ای نیست، ناخودآگاه کردار شما را سرمشق خویش قرار داده و این ارزشهای اخلاقی را می آموزد. پس سعی کنید در دوران سالمندی والدین تان الگویی خوب و شایسته برای فرزندانتان باشید تا از این طریق بتوانید ارزشهای اخلاقی را در وجود فرزندانتان نهادینه کنید.

مراقب والدین تان باشید
-  افراد کهنسال عموماً تصور می کنند نظر و فکرشان برای هیچکس مهم و جذاب نیست اما اگر شما به آنها اجازه حرف زدن داده به صحبتهای آنها توجه کنید، باعث می شود که آنها از لحاظ خلق و خو آرام تر و نرم تر شوند. 

- صبور باشید و با سعه صدر از کنار غرولندهای والدین مسن بگذرید . خودتان را کنترل کنید و اگر کنترل شرایط برای تان سخت است موقعیت را ترک کرده و به خودتان تنفس دهید تا آرامش قبلی تان را حفظ کنید، وقتی به آرامش لازم رسیدید ، با انرژی بیشتری می توانید برگردید و کارتان را تکمیل کنید. 

- زمانیکه والدین سالمندتان بداخلاقی می کنند به آنها لبخند بزنید، اگر لبخند زدن برای تان دشوار است سریع بحث را عوض کنید و در نهایت اگر شرایط باز هم برای تان دشوار شد، موقعیت را ترک کنید، از این طریق کنار آمدن با شرایط سخت را به فرزندتان بیاموزید.

- عادت کنید که با کلیه اعضای خانواده اعم از والدین سالمند و فرزندان و همسرتان، زیاد صحبت کنید. در مورد همه چیز و همه شرایط(اعم از اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی) صحبت کنید. صحبت کردن با اعضای خانواده در مورد موضوعات مختلف، باعث از بین رفتن احساس تندخویی و بی کسی در سالمندان نیز می شود. این موضوع باعث می شود به احساس خوبی دست یافته و حس کنند آنها نیز چیزهای خوبی برای سهیم شدن با گفتگوهای شما دارند. 

- حفظ حرمتها در همه شرایط را فراموش نکنید. به خاطر داشته باشید که والدین شما همیشه نیازمند توجه و رسیدگی شما نبوده اند، بلکه سالهای طولانی با تلاشهای بی دریغ خود، شما را به این مرحله رساندند. بنابراین حفظ شان و شخصیت آنها و رعایت احترامشان وظیفه شماست.

یادداشت: وضعیت سیاست در زیست بوم جهانی، تحولات منطقه‌ای و حتی داخلی نشانه‌هایی از تهدیدها و فرصت‌های توامان را در بطن و متن خود دارد. آنچه در این میان مهم است، مدیریت صحنه تغییر و تحولات به نفع نگاه و گفتمان خود است. این روزها لفاظی‌های رئیس‌جمهور تازه‌کار آمریکا در زمینه اسلام‌هراسی و ایران‌هراسی به نقل محافل تبدیل شده است و فضایی از نگرانی نسبت به آینده روندهای سیاست آمریکا ملاحظه می‌شود.
طی این مدت، از رفتارها و گفتارهای وی تحلیل‌های مختلفی صورت گرفته است و به مجموعه‌ای از رفتارهای نارسیسیسمی (خودشیفتگی مفرط) تا رفتار کاسبکارانه اقتصادی در عرصه سیاسی برای کسب درآمدی بزرگ و باز کردن انبار تسلیحات آمریکا برای فروش به کشورهای نیازمند به پدرخوانده در منطقه مهم غرب آسیا اشاره شده است. چه بسا این تحلیل‌ها کمکی برای شناخت بهتر وی و ما فی‌الضمیر دولت ترامپ باشد؛ اما آنچه اهمیت دارد، این است که آیا جمهوری اسلامی ایران برای اولین بار با چنین هیبت و ژست پوشالی روبه‌رو می‌شود؟ آیا سیاست دولت‌های مختلف آمریکا از هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه در ۳۸ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران جز خصومت و دشمنی راه دیگری هم طی کرده است و مردم ما اولین بار است که با چنین رفتاری روبه‌رو می‌شوند؟ یادآوری دوران بوش و حاکمیت نئوکان‌ها در کاخ سیاه که رسانه‌ها در بزرگنمایی دهشتناکی‌اش افراط می‌کردند و در داخل، دولت وقت می‌خواست با مذاکره و گشودن راه گفت‌وگو، خرد را در مقابل دیوانگی قرار دهد، نشان می‌دهد با روی واقعی سیاست در آمریکا بیگانه نیستیم و در همه آنها این تجربه گرانسنگ حاصل شده است که نباید در مقابل وحشی‌گری‌ها و خشونت‌ها هراسی داشت و با اکسیر وحدت و اتحاد داخلی و مقاومت، باید بر آمادگی‌های‌مان در حوزه‌های سیاست، دفاع، اقتصاد و فرهنگ و سایر ساحت‌های داخلی و منطقه‌ای و موقعیت‌های جهانی خود بیفزاییم و هوشمندانه از فرصت‌ها استفاده کنیم. میدان لفاظی فراخ است، اما عرصه عمل باریک و تنگ. آمریکا این شیر بی‌یال و اشکم در ورای طوفان‌نمایی‌ها به دنبال رهایی از عرصه‌های عملیاتی گرفتار شده در منطقه، اقتصاد به هم ریخته داخلی، بدهی تصاعد یابنده، نگرانی از حوزه شرق، گسست نسلی و طبقاتی و… است.

منبع: سایت بصیرت

یادداشت: «اگر ترامپ بیاید و بگوید توافق هسته‌ای مرده است، جلب حمایت جامعه جهانی بسیار دشوار خواهد بود؛ اما اگر دولت ترامپ به تعامل با ایران ادامه بدهد و با حفظ برجام به آزمودن ایران در حوزه‌های دیگر از قبیل سوریه و برنامه موشکی مبادرت کند، داستان متفاوت خواهد بود.» این اظهارات جی سولومون، خبرنگار ارشد بین‌المللی نشریه «وال‌استریت ژورنال» در نشستی با عنوان «درس‌های جنگ مالی آمریکا ضد ایران» در اندیشکده آمریکایی «هریتیج» در واشنگتن خلاصه‌ا‌ی گویا از راهبرد ایالات متحده آمریکا در آینده برابر ایران است که نشانه‌های آن هر روز پر رنگ‌تر می‌شود؛ ترامپ که حالا در کاخ سفید و در مقام رئیس‌جمهور سخن می‌گوید، در میان جمله‌هایش دیگر از حمله‌های وحشتناک به برجام و پاره کردن توافق هسته‌ای خبری نیست؛ اما در مقابل مسئولان مختلف دولت وی از برنامه‌های دفاعی ایران، از وضعیت حقوق بشر و هزار و یک بهانه دیگر به منظور ایجاد محدودیت برای تهران سخن می‌گویند، شرکت‌ها و افراد تازه‌ای به جرم ایرانی بودن یا رابطه داشتن با تهران به فهرست تحریم‌ها اضافه می‌شوند، همگام با آمریکایی‌ها، سران فرانسه، انگلستان و دیگر کشورهای اروپایی نیز بر آن هستند که ایران تهدیدی برای منطقه و جهان معرفی شود و مسیر را برای تحریم و فشار بیشتر بر کشورمان فراهم ‌کنند.
شرایطی که تعبیر دقیق سخنان رهبر معظم انقلاب است که بارها و بارها در روزهای اوج مذاکرات فرمودند: «اگر حتّی در مسئله هسته‌ای هم همان‌جور که آنها دیکته می‌کنند ما پیش برویم و قبول کنیم دیکته آنها را، باز هم حرکت مخرّب آنها و تحریم‌های آنها برداشته نخواهد شد؛ انواع و اقسام مشکلات را باز هم درست می‌کنند؛ چون با اصل انقلاب مخالفند… من بارها در همین جلسه و جلسات گوناگون دیگر عرض کرده‌ام که [موضوع] هسته‌ای بهانه است؛ مسئله‌ هسته‌ای هم نباشد، یک بهانه‌ دیگری می‌آورند: مسئله‌ حقوق بشر هست، مسئله‌ حقوق زنان هست، مسائل گوناگون فراوان را می‌سازند؛ جعل کردن و بهانه‌گیری که خیلی مایه‌ای نمی‌خواهد، دستگاه تبلیغاتی و امپراتوری تبلیغاتی هم که در اختیار آنها است.» سخنانی که متأسفانه آنگونه که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفت و در مقابل مذاکره با دشمنان به کار بسته نشد.▼ گزارش روز
تعبیر سخنان حکیم انقلاب
«اگر ترامپ بیاید و بگوید توافق هسته‌ای مرده است، جلب حمایت جامعه جهانی بسیار دشوار خواهد بود؛ اما اگر دولت ترامپ به تعامل با ایران ادامه بدهد و با حفظ برجام به آزمودن ایران در حوزه‌های دیگر از قبیل سوریه و برنامه موشکی مبادرت کند، داستان متفاوت خواهد بود.» این اظهارات جی سولومون، خبرنگار ارشد بین‌المللی نشریه «وال‌استریت ژورنال» در نشستی با عنوان «درس‌های جنگ مالی آمریکا ضد ایران» در اندیشکده آمریکایی «هریتیج» در واشنگتن خلاصه‌ا‌ی گویا از راهبرد ایالات متحده آمریکا در آینده برابر ایران است که نشانه‌های آن هر روز پر رنگ‌تر می‌شود؛ ترامپ که حالا در کاخ سفید و در مقام رئیس‌جمهور سخن می‌گوید، در میان جمله‌هایش دیگر از حمله‌های وحشتناک به برجام و پاره کردن توافق هسته‌ای خبری نیست؛ اما در مقابل مسئولان مختلف دولت وی از برنامه‌های دفاعی ایران، از وضعیت حقوق بشر و هزار و یک بهانه دیگر به منظور ایجاد محدودیت برای تهران سخن می‌گویند، شرکت‌ها و افراد تازه‌ای به جرم ایرانی بودن یا رابطه داشتن با تهران به فهرست تحریم‌ها اضافه می‌شوند، همگام با آمریکایی‌ها، سران فرانسه، انگلستان و دیگر کشورهای اروپایی نیز بر آن هستند که ایران تهدیدی برای منطقه و جهان معرفی شود و مسیر را برای تحریم و فشار بیشتر بر کشورمان فراهم ‌کنند.
شرایطی که تعبیر دقیق سخنان رهبر معظم انقلاب است که بارها و بارها در روزهای اوج مذاکرات فرمودند: «اگر حتّی در مسئله هسته‌ای هم همان‌جور که آنها دیکته می‌کنند ما پیش برویم و قبول کنیم دیکته آنها را، باز هم حرکت مخرّب آنها و تحریم‌های آنها برداشته نخواهد شد؛ انواع و اقسام مشکلات را باز هم درست می‌کنند؛ چون با اصل انقلاب مخالفند… من بارها در همین جلسه و جلسات گوناگون دیگر عرض کرده‌ام که [موضوع] هسته‌ای بهانه است؛ مسئله‌ هسته‌ای هم نباشد، یک بهانه‌ دیگری می‌آورند: مسئله‌ حقوق بشر هست، مسئله‌ حقوق زنان هست، مسائل گوناگون فراوان را می‌سازند؛ جعل کردن و بهانه‌گیری که خیلی مایه‌ای نمی‌خواهد، دستگاه تبلیغاتی و امپراتوری تبلیغاتی هم که در اختیار آنها است.» سخنانی که متأسفانه آنگونه که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفت و در مقابل مذاکره با دشمنان به کار بسته نشد.
منبع: سایت بصیرت