مدرسه علمیه حضرت آمنه قم

روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به همراه عده ای از اصحاب خود از جایی عبور می کردند. ناگهان سگی شروع کرد به پارس کردن. پیامبر صلی الله علیه و آله ایستاد و به پارس سگ گوش داد. اصحاب نیز توقف کردند. آنگاه رو به یاران خود کرد و فرمود: آیا فهمیدید که این سگ چه گفت؟ اصحاب گفتند: خیر.
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
این حیوان گفت ای پیامبر خدا! من همیشه خدای مهربان را شکر می کنم که بهره من در این جهان خلقت، این شد که سگ شوم، اگر انسان بی نماز بودم چه می کردم؟
عرفان اسلامی / جلد 5- ص 8

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :
میان مسلمان و کافر فاصله اى جز این نیست که نماز واجب را عمداً ترک کند یا آن را سبک شمارد و نخواند .

میزان الحکمه ج6

امام صادق (ع) : همانا خدای عزوجل وقتی بنده مومنش توبه کند شاد می شود مانند کسی که چیزی گم کرده و بعد گمشده اش را پیدا کند و خوشحال شود.

اصول کافی جلد 4 صفحه

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

سفیان ثوری حکایت می کند، در مکه مشغول طواف بودم، ناگاه مردی را دیدم که قدم از قدم برنمی داشت، مگر این که صلواتی می فرستاد. به آن شخص خطاب کردم: چرا تسبیح و تهلیل نمی کنی و اتصالًا صلوات می فرستی؟ آیا تو را در این خصوص حکایتی هست؟ گفت: تو کیستی خدا تو را بیامرزد؟ گفتم: من سفیان ثوری هستم. جواب داد: به جهت این که تو در اهل زمان خود غریبی، حکایت خود را به تو نقل می کنم. سالی من در معیت پدرم سفر مکه نمودیم. در یکی از منازل پدرم مریض شد و با همان مرض از دنیا رفت. صورتش سیاه شد و چشمانش کبود و شکمش آماس کرد. من گریه کردم و به خود گفتم که پدرم در غربت فوت کرد آن هم به این وضعیت، ناچار رویش را با لباسی پوشانیدم و همان ساعت خواب بر من غلبه کرد. در خواب شخصی را دیدم بی اندازه زیبا و خوش صورت بود و لباس های فاخر در برداشت. شخص مزبور نزد پدرم آمد و دستش را به صورت پدرم کشید؛ ناگهان صورتش سفیدتر از شیر شد و دستش را به شکم پدرم مسح کرد، به حال اوّلی برگشت و اراده نمود که برود. برخاستم و دامن عبای او را گرفتم و عرض کردم: ای سرورم! تو را قسم می دهم به خدایی که در همچو وقتی تو را بر سر بالین پدرم رسانید، تو کیستی؟ فرمود: مگر مرا نمی شناسی؟ من محمد رسول خدایم. پدر تو معصیت بسیار می نمود، الّا آن که به من بسیار صلوات می فرستاد. همین که این حالت به پدرت روی داد، مرا استغاثه نمود و من پناه می دهم به کسی که مرا صلوات زیاد بفرستد. پس من از خواب بیدار شدم، دیدم رنگ پدرم سفید شده و بدنش به حال اوّلی برگشته. این است از که از آن زمان به بعد من شب و روز به صلوات مداومت دارم. [1]

[1] . رنگارنگ، ج 2، ص 445 و 446 منبع : کارگر، رحیم، داستان ها و حکایت های حج، ص

اولین فرزند پیامبر (ص) قاسم بود که قبل از بعثت متولد شد و در دو سالگی از دنیا رفت. دیگر فرزند پسر آن حضرت که عبدلله نام داشت و ملقب به طاهر و طیب گشت، پس از بعثت متولد شد و در همان مکه وفات نمود. بعد از مرگ او عاص بن وائل رسول خدا (ص) را ابتر نامید و سوره کوثر در پاسخ وی نازل گردید. همچنین فرزند دیگر پیامبر (ص) که نام ابراهیم بر او نهاده بودند اگر چه بعد از بعثت (سال هشتم هجرت در مدینه ) متولد گشت اما در همان طفولیت (سال نهم هجرت ) دار فانی را وداع گفت. طبعـا بچه هایی که بعد از اسلام از دنیا رفته باشند بخاطر پدرشان به اسلام ملحق می گردند و لو به سن بلوغ نرسیده باشند [i] .

اما در باره دختران آن حضرت دیدگاههای مختلفی وجود دارد. مثلا عده­ای آنها را دختر خوانده های پیامبر (ص) می دانند و با استناد به قرائنی، تولد دختران پیامبر (ص) را بعد از بعثت، یقینی تلقی می­کنند [ii] .

البته گروهی دیگر معتقدند که آنها دختران حقیقی پیامبر (ص) هستند و قبل از بعثت هم متولد گشته­اند ولی باید توجه داشت که آنها در زمان ظهور اسلام مسلمان شده­اند و بخاطر همین عتبه از رقیه و عتیبه از ام­کلثوم جدا گشت و حکم به جدائی زینب از ابی­العاص شد.

در گفتار ذیل ما شما را به گزیده مقالاتی از http://www.hawzah.net/Per/Default.asp جلب می­نمائیم و تحقیق بیشتر را به خودتان واگذار می­کنیم:

فرزندان رسول خدا از خدیجه علیها­السلام

رسول خدا (ص) به جز ابراهیم که از «ماریه قبطیه‏» کنیز مصری آن حضرت متولد شد، همان کنیزی که مقوقس (حاکم‏مصر) برای آن حضرت فرستاد، فرزندان دیگری داشت که همگی از بانوی بزرگوار اسلام خدیجه سلام الله علیها بودند که خدای تعالی به آن حضرت عنایت فرمود. البته در عدد آنها و بلکه در نام آنها نیز اختلاف است، و مشهور آن است که آنها شش تن بودند، یعنی دو پسر و چهار دختر، و دانشمند فقید مرحوم دکتر آیتی در تاریخ پیامبر اسلام (ص) نام آنها و ترتیب ولادت و وفات آنها را بدین‏گونه ذکر کرده که در ذیل می‏خوانید :

1. قاسم که نخستین فرزند رسول خدا (ص) است، و پیش از بعثت در مکه تولد یافت، و پیامبر (ص) به نام وی ‏«ابو القاسم‏» کنیه گرفت، و نیز نخستین فرزندی است که از رسول خدا (ص) در مکه وفات یافت و در آن موقع دو ساله بود .

2. زینب دختر بزرگ آن حضرت که بعد از قاسم در سی‏ سالگی پیامبر (ص) تولد یافت، و پیش از اسلام به ازدواج پسرخاله خود «ابو العاص بن ربیع‏» درآمد و پس از جنگ بدر به ‏مدینه هجرت کرد و در سال هشتم هجرت در مدینه وفات یافت .

3. رقیه که پیش از اسلام و بعد از زینب، در مکه تولد یافت‏ و پیش از اسلام به عقد «عتبة بن ابی لهب‏» درآمد و پس از نزول ‏سوره ‏«تبت‏یدا ابی لهب‏» و پیش از عروسی به دستور ابو لهب و همسرش ‏«ام جمیل‏» از وی جدا گشت و سپس به عقد «عثمان‏بن­عفان‏» درآمد و در هجرت اول مسلمین به حبشه با وی هجرت‏کرد و آنگاه به مکه بازگشت و به مدینه هجرت کرد و در سال‏ دوم هجرت سه روز بعد از بدر، همان روزی که مژده فتح بدر به مدینه رسید، وفات یافت .

4- ام کلثوم که او نیز در مکه تولد یافت و پیش از اسلام به عقد «عتیبة بن ابی لهب‏» درآمد و مانند خواهرش پیش از عروسی از «عتیبه‏» جدا شد، و در سال سوم هجرت به ازدواج ‏«عثمان بن‏عفان‏» درآمد، و در سال نهم هجرت وفات کرد .

5- فاطمه علیها السلام که ظاهرا در حدود پنج‏سال پیش ازبعثت رسول خدا (ص) در مکه تولد یافت [iii] و در مدینه به ازدواج ‏«امیر المؤمنین‏» علی علیه السلام درآمد، و پس از وفات پیامبر (ص) به فاصله‏ای در حدود چهل روز تا هشت ماه وفات یافت و نسل رسول خدا (ص) تنها از وی باقی ماند و یازده امام معصوم از دامن‏ مطهر وی پدید آمدند .

6- عبد الله که پس از بعثت پیامبر خدا (ص) در مکه متولد شد و «طیب‏» و «طاهر» لقب یافت و در همان مکه وفات کرد و پس از وفات او «عاص بن وائل سهمی‏» رسول خدا را «ابتر» خواند و سوره کوثر در پاسخ وی نازل گردید. [iv]

و البته همانگونه که گفته شد آنچه ایشان انتخاب کرده و نوشته‏اند بر طبق قول مشهور است، ولی اقوال دیگری هم در این باره هست که در سیره ابن هشام و کتاب المنتقی فی مولدالمصطفی [v] و کتابهای دیگر نقل شده است [vi] .

عده‏ای بر این عقیده‏اند که رقیه و دختر دیگری که منسوب به پیامبر (ص) است و او را پیامبر (ص) بعد از رقیه به عقد عثمان درآورده دختر پیامبر (ص) و حضرت خدیجه نبوده‏اند؛ بلکه این دو دختر با پسری بنام هند از فرزندان هاله خواهر خدیجه بوده‏اند، منتهی در اثر ناداری و سپس مردن پدر و مادر آنها، آن دو دختر تحت سرپرستی خدیجه در آمده و در دامن رسول خدا (ص) پرورش یافته‏اند و آن پسر هم با کسان پدرخویش بزرگ شده است. [vii]

مقدسی مورخ و نویسندة کتاب “البدء و التاریخ” می گوید: خدیجه “علیهاالسلام” هفت فرزند از پیامبر اکرم (ص) داشت، یک پسر بنام عبد مناف که در دوران قبل از بعثت متولد شد و دو پسر به نام های قاسم و عبدالله که در دوران اسلام متولد شدند و چهار دختر به نام های ام کلثوم، زینب، رقیه و فاطمه (س) [viii]

همچنین قسطلانی مورخ و نویسنده کتاب “المواهب اللدنیه” می گوید: قول ضعیفی می گوید که قبل از مبعث یک فرزند داشته به نام عبدمناف… پس به استثنای این فرزند تمام فرزندان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در زمان اسلام و بعد از بعثت متولد شده اند. [ix]

پس اگر تمام دختران پیامبر اکرم (ص) بعد از بعثت متولد شده اند، چگونه می توان این قصه تاریخی را پذیرفت که: دو دختر پیامبر (ص) در زمان جاهلیت با دو پسر ابولهب ازدواج کردند و بعد از بعثت از آن دو جدا شدند؟!

و چگونه می توان این داستان را قبول کرد که:

پیامبر صلی الله علیه و آله رقیه را به همسری عثمان بن عفان درآورد و او با عثمان در دو هجرت مسلمانان به حبشه رفت. [x]

در حالیکه هجرت اولی در سال پنجم بعد از بعثت انجام شد. چگونه است که رقیه قبل از بعثت با پسر ابولهب ازدواج کرد و از او جدا شد و با عثمان ازدواج کرد و با او به هجرت حبشه رفت، در حالیکه بعد از بعثت متولد شده بود؟!

این قرائن آن نظریه را تأیید می کند که آن رقیه که با عثمان ازدواج کرده غیر از رقیة دختر پیامبر (ص) است، او دختر خوانده پیامبر (ص) بوده و می دانید که عرب ها دختر خوانده را دختر می خواندند، همچنین درباره ام­کلثوم، چون فرض آن است که آنها بعد از بعثت متولد شده اند.

شیخ محمد حسن آل یاسین می گوید، بعضی از تواریخ می گویند که زینب در سن سی سالگی پیامبر صلی الله علیه و آله متولد شد و قبل از بعثت با «ابوالعاص بن ربیع» ازدواج کرد. [و ما می دانیم که پیامبر اکرم (ص) در سن چهل سالگی به رسالت مبعوث شدند و این یعنی سن جناب زینب طبق آن نظریة تاریخی فقط ده سال بوده است]. یعنی او قبل از ده سالگی با ابوالعاص ازدواج کرده و دو فرزند به نام های علی و امامه آورد و بعد همین دختر یعنی امامه همراه مادرش در اول بعثت مسلمان شد؟! این مطلب غیر معقول است! یعنی ممکن نیست که دختری قبل از ده سالگی ازدواج کند و قبل از ده سالگی دختری بیاورد و این فرزند دختر بزرگ شود و همراه با مادرش در اول بعثت مسلمان شود، در حالیکه مادرش نیز حدود ده سال عمر دارد! [xi]
برای اطلاع بیشتر به کتاب (الصحیح من سیره النبی، ج 1، ص 123 ـ 126) مراجعه نمایید.

[i] البته فرزندان پیامبر(ص) اگر قبل ازبعثت از دنیا رفته باشند گرچه احکام مسلمان را ندارند اما به جهت پدر که موحد بوده است ملحق به کفار نمی باشند و شرافت پدر به آنها نیز سرایت خواهد کرد.

[ii] برای آگاهی بیشتر پیشنهاد می گردد کتاب بنات النبی (دختران پیامبر(ص) ) نوشته جعفر مرتضی الحسینی العاملی، ( انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی) را مطالعه فرمائید.

[iii] البته نظر دانشمندان و محدثین شیعه عموما آنست که ولادت آن حضرت پنج‏ سال ‏بعد از بعثت ‏بوده، و شاید بهمین جهت نیز ایشان بعنوان ظاهر این قول را ذکر کرده‏اند .

[iv] تاریخ پیامبر اسلام صفحه 69-71.

[v] سیره ابن هشام ج 1 ص 190 بحار الانوار ج 22 ص 166 .

[vi] درسهایی از تاریخ تحلیلی اسلام , رسولی محلاتی , جلد 2 صفحه 52

[vii] جانشینان محکوم ترجمه‏ای از کتاب البدع المحدثه یا اغاثه ابوالقاسم علی بن احمد بن موسی بن امام جواد علیه السلام، صفحه .150

[viii] (البدء و التاریخ: ج 5، ص 16 و ج 4، ص 139)

[ix] (المواهب اللدنیه: ج 1، ص 196)

[x] (البدء و التاریخ: ج 5، ص 17)

[xi] (کتاب النبوه: پاورقی ص 65)

منبع:

http://www.hawzah.net/fa/Question/View/11103/%D9%81%D8%B1%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85%D8%A8%D8%B1-(%D8%B5)-%D9%88-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%A2%D9%88%D8%B1%D8%AF%D9%86-%D8%A2%D9%86%D9%87%D8%A7

آگاهی های دینی اگر درست و متناسب با نیازها و شرایط روحی کودک در اختیارش قرار بگیرد، نقش مهمی در سرنوشت او خواهد داشت؛ زیرا اساس زندگی آدمی را بینش و اعتقادات او تشکیل می دهد و اگر مبتنی بر آموزه های محکم دینی باشد، زندگی او رنگ و بوی الهی می یابد.

پیامبر گرامی اسلام می فرماید: «محفوظات طفل نورس همچون نقشی است که روی سنگ حک شده باشد، ولی محفوظات مرد بزرگ سال مانند نوشتن بر روی آب است.» روزی پیامبر با دیدن تعدادی از کودکان فرمود: «وای بر فرزندان آخرالزمان از روش ناپسند پدرانشان!» گفتند: یا رسول اللّه ، از پدران مشرک شان؟ فرمود: «نه! از پدران مسلمانشان که چیزی از احکام دین را به آنان نمی آموزند و اگر فرزندان بخواهند خود درصدد آموزش مسائل دینی برآیند، آنان را از این کار بازمی دارند و تنها به این دل خوشند که فرزندانشان بهره ناچیزی از دنیا به دست آورند. من از این قبیل پدران بیزارم و آنان نیز از من بیزارند».

(جعفری زینب، مجله طوبی، شماره 10، ص 16)

منبع:

http://www.hawzah.net/fa/Article/View/93858

یکی از راه های ابراز محبت والدین به فرزند، تهیه کردن وسایل بازی و سرگرمیِ مناسب سن اوست. همچنین هرگاه کودک از والدین بخواهد که با او بازی کنند، پدر و مادر باید به این درخواست او پاسخ مثبت دهند، ولی شیوه اداره بازی را بر عهده کودک بگذارند و خواسته های خود را بر او تحمیل نکنند. بازی افزون بر اینکه نشاط و شادابی را به کودک هدیه می کند، به رشد استعدادهای نهفته او نیز می انجامد. پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت علیهم السلام با تأکید بسیار بر این موضوع، خود در بازی فرزندانشان، شرکت و به نظارت بر بازی آنها، آنان را بر این امر تشویق می کردند.

روزی امام حسین علیه السلام در کوچه سرگرم بازی بود. پیامبر نیز به همراه یارانش از خانه خارج شدند. وقتی چشم پیامبر به امام حسین علیه السلام افتاد، به طرف او رفت و دستانش را گشود تا او را در آغوش بگیرد. امام حسین علیه السلام خنده کنان به این طرف و آن طرف می گریخت. پیامبر نیز خندان دنبال او می دوید تا اینکه سرانجام او را گرفت. پس دست زیر چانه اش گذاشت و او را بوسید.

یکی از نزدیکان پیامبر نقل می کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله گاهی زبان خود را برای حسین علیه السلام که کودک بود، از دهان بیرون می آورد. کودک با مشاهده این کار پدربزرگ خود، غرق در خنده و شادی می شد. مردی که این کار پیامبر را می دید، با تعجب گفت: به خدا سوگند! پسرم مرد گشته و ازدواج کرده است، ولی تا حالا من او را نبوسیده ام. پیامبر که از سنگدلی مرد شگفت زده شده بود، فرمود: «هر کس لطف و مهربانی نشان ندهد، به او نیز مهر و محبت نمی شود».

منبع:

http://www.hawzah.net/fa/Article/View/93858