مدرسه علمیه حضرت آمنه قم

از فرمایشات آیت الله العظمی بهجت «قدّس سرّه»: شخص عربى براى من خدمت مى کرد، خواستم در پاداش زحماتش، نصیحتى به او کنم. گفت: هر نصیحتى مى خواهى بکن، فقط نگو نماز صبح بخوان! از قضا، همان را مى خواستم تذکر دهم. به او گفتم: هر وقت بیدار بودى یا توانستى، بخوان! در زمان پهلوى، ترک نماز صبح در پیش مردم سهل و آسان شده بود، به طورى که براى تعریف از اشخاص هنگام خواستگارى، مى گفتند: نزدیکانش، و یا خود او نماز صبح مى خوانند.

گمان مى کنم نماز شب هم همین طور است، یعنى مى شود کم کم براى انسان عادى شود، و خوابیدن در آن وقت به بیدارى مبدّل شود، و اگر فرضا مزاحمت با خواب و وقت خواب او داشته باشد، مى تواند دو برابر آن را در روز بخوابد، ولو بعد از نماز صبح!

منبع: سایت مقام معظم رهبری

فاتحه مع الصلوات
بچه ها در میدان مین قرار گرفته بودند و اگر قدم از قدم برمی داشتند، پودر می شدند. یکی از بچه ها آهسته به برادری که نزدیکش بود، چیزی گفت که خنده اش گرفت. بقیه با کنجکاوی و ناباوری دنبال علت بودند که یک نفر بلند گفت: «برادر! برای سلامتی خودتون فاتحه مع الصلوات»
بچه ها نمی دانستند در آن شرایط بخندند یا گریه کنند. با زبان بی زبانی می خواستند بگویند: آخه بابا ترسی، لرزی، مرگی، دلهره ای، انگار نه انگار که داخل تله افتاده بودند. خیال می کردند در زمین سیب زمینی قرار گرفته اند.
کتاب فرهنگ جبهه (شوخی طبعی ها)جلد 1، صفحه:120،

اهل ریا و تعارف واین حرف ها نبود. گاهی که بچه ها می گفتند «حاج آقا!التماس دعا» می گفت«باشه، تو زیارت عاشورا، جای نفر دهم میارمت. » حالا طرف، یا به فکرش می رسید که زیارت عاشورا تا شمر، نه تا لعنت دارد یا نه.
یادگاران، جلد ده، کتاب شهید زین الدین، ص 73

از مجروح های شب قبل بود. افتاده بود. کسی نتوانسته بود ببردش عقب. محمود رفت بالای سرش. باش صحبت کرد. دل داریش می داد که برمی گردیم و می بریمت. ازش پرسید منو می شناسی ؟
پیرمرد ازش خیلی خون رفته بود. نمی توانست درست حرف بزند. گفت: آره. تو کافه ای.
خندید. گفت: آخر عمری کافه هم شدیم.

یادگاران، جلد 6 کتاب شهید محمود کاوه، ص 84